داستان کلاسیک ها

<p>در انتهای پارکینگ قدیمی، میان خودروهای جدید و بدون هویت، یک کهنه‌سوار به چشم می‌خورد. شورلت بل ایر 1957؛ این جواهر کلاسیک، با آن رنگ آبی آسمانی و خطوط کرومی براق، شبیه نگینی است که به اشتباه در دل ماشین‌های مدرن افتاده باشد. سال‌ها از دوران طلایی‌اش می‌گذرد، اما هنوز هم جلال و شکوهش را در هر زاویه و خط بدنه‌اش به نمایش می‌گذارد. مالک کنونی این شورلت، داستان‌های زیادی درباره آن شنیده است. او می‌گوید: «بل ایرها همیشه برای من بیش از یک ماشین بوده‌اند. روزهایی که بچه بودم، پدرم مرا با یکی از این‌ها به مدرسه می‌برد.</p><p>&nbsp;حس امنیت، استواری و بزرگی این ماشین هیچ وقت از ذهنم پاک نشد. سال‌ها گذشت، اما خاطره‌های کودکی‌ام با آن ماشین همچنان در ذهنم می‌درخشند.&nbsp;</p><p>وقتی برای اولین بار پشت فرمان نشست و استارت زد، صدای آرام و کوبنده‌ی موتور V8 مثل موسیقی در گوشش پیچید. هر گوشه‌ی ماشین، هر دکمه و هر چراغ، او را به گذشته‌های دور برد؛ به زمانی که ماشین‌ها برای مردم معنا داشتند. «این ماشین برایم حس داشتن چیزی با ارزش و اصیل را دارد؛ حس می‌کنم چیزی را زنده نگه می‌دارم که در میان این همه مدرنیته گم شده است.&nbsp;</p><p>قتی با بل ایر در خیابان‌ها حرکت می‌کند، نگاه‌های مردم هم به او و هم به ماشین خیره می‌شود. گویی هر کدام از این رهگذران، به یاد گذشته‌های دور خود می‌افتند. شورلت بل ایر، هنوز هم مانند گذشته درخشان است.</p>